Η ζωή δημιουργήθηκε στο νερό, και απ’ αυτό συντηρείται. Σαν μια αταβιστική μνήμη, ο άνθρωπος θέλει να βρίσκεται κοντά σε νερό.
Φαίνεται ότι η έλξη για το νερό προέρχεται από τη γλυκιά, υποσυνείδητη, ανάμνηση των εννέα μηνών που ζήσαμε ως έμβρυα μέσα στο αμνιακό υγρό της μητέρας μας. Πράγματι, νεογέννητα και μωρά μηνών δε φοβούνται όταν πέσουν σε μια πισίνα κι αρχίζουν να κολυμπούν ενστικτωδώς. Εξαιτίας αυτού του φαινομένου, ορισμένοι παλαιοντολόγοι υποστηρίζουν ότι πριν από δέκα εκατομμύρια χρόνια το ανθρώπινο είδος πέρασε μια περίοδο υδρόβιας ύπαρξης.
Η άσκηση σαν συνειδητοποιημένη κίνηση στον άνθρωπο έχει άμεση σχέση με τη βιολογική και πολιτιστική του εξέλιξη. Η ανάγκη της άμυνας ή επίθεσης, η προσπάθεια περάσματος υδάτινης έκτασης, η αναρρίχηση σε δέντρα ή βράχους, γέννησε την ανάγκη για δρόμο, πάλη, άλμα, κολύμπι, χτυπήματα (judo-πυγμαχία) κα. Έτσι ο άνθρωπος οδηγήθηκε στο sport που σημαίνει κίνηση με ψυχαγωγικό χαρακτήρα.
Από τα πρώτα αθλήματα με τα οποία ασχολήθηκε ήταν αυτά που τον έφερναν σε επαφή με το νερό. Από την αρχαιότητα ο άνθρωπος μάθαινε να επιπλέει στο νερό, να κολυμπά στη θάλασσα ή να διασχίζει ποτάμια και λίμνες. Οι Αιγύπτιοι από το 4000 π.Χ ασχολούνταν με κολύμβηση σε σύγχρονα στυλ, ναυτικά αγωνίσματα, ιστιοπλοΐα, κωπηλασία κ.α.
Στην αρχαία Ελλάδα, η κολύμβηση ήταν βασικό στοιχείο της εκπαίδευσης των νέων. Ως άθλημα η κολύμβηση άρχισε να εξαπλώνεται από το 19ο αιώνα ενώ ήταν παρούσα στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 μόνο για άνδρες.
Τα πιο γνωστά από τα αθλήματα που πραγματοποιούνται μέσα στο νερό σήμερα είναι τα εξής: Κολύμβηση, Υδατοσφαίριση (water-polo), Ιστιοσανίδα (windsurfing), Κωπηλασία, Κατάδυση
